Moja Koleżanko!

Nie mogę teraz spotkać się z Tobą z powodu tego wirusa, który niespodziewanie zaatakował cały świat.
Dlatego piszę do Ciebie ten list, bo brakuje mi spotkań z Tobą.

Już od kilku lat odwiedzam Cię moja seniorko i przekazuję różne informacje z działalności naszego Koła i całego Stowarzyszenia. Wiem, że od dawna nie opuszczasz swojego mieszkania, a całym światem jest Twój piękny ogród. Teraz dopiero rozumie Twój smutek i pragnienie spotkania z drugim człowiekiem, bo sama od sześciu tygodni jestem w tej samej sytuacji.

Nie opuszczam swojego mieszkania, nie spotykam się z bliskimi, zostały tylko telefony. Odwołane są wszystkie imprezy, spotkania i wyjazdy, także ten wyjazd w Tatry, nie w góry, ale w doliny na podziwianie kwitnących krokusów. W tym roku w moim ogrodzie pięknie zakwitły tulipany i w ogóle Wiosna jest piękna i pachnąca. Może teraz jest czas, żeby przeglądnąć stare albumy, teksty naszych przedstawień, zapoznać się z książką "Korzenie i skrzydła". Myślę, że znasz ją na pamięć.

W Twojej szufladzie znajdzie się jeszcze dużo fotografii i informacji, które mogą być wykorzystane przy archiwizacji starych dokumentów, o czym rozmawiałyśmy przy ostatnim spotkaniu.

Teraz jest nam smutno, ale jesteśmy wszystkie blisko siebie myślami i sercem. Pozdrawiam Cię serdecznie i do zobaczenia!

Twoja Przyjaciółka.